jueves, octubre 07, 2010

SATURRARANGO ESPETXEA - Mahai ingurua / LA CÁRCEL DE SATURRARÁN. Mesa redonda. Urriak 7, 18:30etan / 7 de Octubre, 18:30 h.


Saturrarango espetxea eta garai hartako egoera politiko eta sozialaz hitz egiteko mahai inguru batzuk antolatu ditugu elkar aretoetan Ttarttalo argitaletxeak argitaratu berri duen liburua dela eta: "No lloréis, lo que tenéis que hacer en no olvidarnos". Bilboko mahai inguruan gonbidatu hauek izango ditugu:

-Maria González Gorosarri - Historiagilea eta "No lloréis, lo que tenéis que hacer es no olvidarnos" liburuaren sarrera historikoaren autorea.

-Fernando Agirre - Ondarruko Historia Zaleak

-Martxelo Alvarez - Ahaztuak 1936-1977

Saturrarango espetxea Ondarrun kokatu zen emakumeen espetxea izan zen. Askorentzat ezezaguna, monjek zuzentzen zuten espetxe hau infernu bat izan zen bertan preso egon ziren ehundaka emakume eta haien seme-alabentzat. Haur ugari gosez hil ziren bertan, beste asko lapurtuak izan ziren familia falangistei emateko, ehundaka emakume urez betetako ziegatan sartak izan ziren aste luzez. Orain emakume horien historia kontatzen duten liburu bat eta pelikula bat egin dira. Mahai inguru honetan Saturrarango espetxeaz eta kontatuak izan nahi duten isildutako istorio horietaz hitz egingo dugu.

HIZKUNTZA: Elebiduna

Coincidiendo con la publicación del libro de Ttarttalo: "No lloréis, lo que tenéis que hacer es no olvidarnos", presentamos una serie de mesas redondas sobre la cárcel de Saturrarán y el contesto histórico donde se situó. En esta cita de Bilbo contaramos con la presencia de los siguientes invitados:

-Maria González Gorosarri
- Historiadora y autora del prólogo histórico del libro "No lloréis, lo que tenéis que hacer es no olvidarnos".


-Fernando Agirre
- Ondarruko Historia Zaleak


-Martxelo Alvarez
- Ahaztuak 1936-1977


La cárcel de Saturrarán fue una cárcel de mujeres situado en Ondarroa. Desconocida para muchos, esta cárcel dirigida por monjas fue un infierno para cientos de mujeres y niños que sufrieron infinidad de penurias bajo sus muros. Decenas de niños murieron allí por hambre, otros fueron robados a sus madres para entregarlos a familias falangistas, cientos de mujeres fueron encerradas durante días en calabozos anegados de agua, golpeadas y calladas. Algunas además ni siquiera sabían por qué estaban allí. Ahora se publica un libro y se estrena una película que cuenta la historia de estas mujeres. En esta mesa redonda hablaremos de aquella y otras cárceles de mujeres, y esas historias olvidadas que quieren ser recordadas.